Ταχύτερα αυξάνεται η στάθμη της θάλασσας σε μεγάλες πόλεις
Είναι γνωστό ότι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από το κλίμα αποτελεί μείζονα απειλή.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι η απειλή βύθισης της γης. Σε πολλές από τις πιο πυκνοκατοικημένες παράκτιες περιοχές, η γη βυθίζεται ακόμη γρηγορότερα από την άνοδο της θάλασσας.
Μέρη του Τόκιο για παράδειγμα βυθίστηκαν κατά 4 μέτρα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Δύο μέτρα ή περισσότερα βύθιση αναφέρθηκαν στη Σαγκάη, την Μπανγκόκ και τη Νέα Ορλεάνη.
Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως καθίζηση.
Η αργή καθίζηση συμβαίνει φυσικά στα δέλτα των ποταμών. Και μπορεί να επιταχυνθεί με την εξαγωγή υπόγειων υδάτων, πετρελαίου ή φυσικού αερίου.
Η καθίζηση οδηγεί σε σχετική αύξηση της στάθμης της θάλασσας (αύξηση της στάθμης της θάλασσας συν βύθιση της γης). Καταστρέφει κτίρια, προκαλεί εκτεταμένες πλημμύρες και μπορεί ακόμη και να σημαίνει απώλεια ολόκληρων παράκτιων περιοχών.
Η καθίζηση μεγάλη απειλή
Η καθίζηση μπορεί να απειλήσει με πλημμύρες παράκτιες περιοχές. Πολύ περισσότερο από την αύξηση της στάθμης της θάλασσας.
Ενώ η μέση παράκτια περιοχή βιώνει σχετική αύξηση της στάθμης της θάλασσας μικρότερη από 3 mm ετησίως. Όμως ο μέσος παράκτιος κάτοικος βιώνει αύξηση περίπου 8 mm έως 10 mm ετησίως.
Αυτό συμβαίνει επειδή πολλοί άνθρωποι ζουν σε δέλτα και ειδικά σε πόλεις σε δέλτα που υποχωρούν.
Περιοχές επιρρεπείς σε βύθιση
Αυτό είναι το βασικό εύρημα μίας νέας έρευνας. Η έρευνα ανέλυσε πόσο γρήγορα οι πόλεις βυθίζονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Και έκανε την σύγκριση με παγκόσμια δεδομένα καθίζησης, συμπεριλαμβανομένων λιγότερο πυκνοκατοικημένων ακτών.
Η διαπίστωση δείχνει ότι οι άνθρωποι επιλέγουν συχνά να ζουν σε δέλτα ποταμών. Καθώς και σε άλλες περιοχές που είναι ήδη επιρρεπείς σε βύθιση. Και η παρουσία των κατοίκων ενισχύει περαιτέρω την υποχώρηση.
Συγκεκριμένα, οι πόλεις που υποχωρούν έχουν πάνω από 150 εκατομμύρια κατοίκους στην παράκτια ζώνη. Δηλαδή περίπου το 20% των ανθρώπων στον κόσμο που ζουν δίπλα στη θάλασσα.
Αυτό σημαίνει ότι η σχετική αύξηση των επιπέδων θα έχει πιο σοβαρό αντίκτυπο από ότι είχαν αρχικά σκεφτεί οι επιστήμονες.
Οι πόλεις που έχουν πληγεί περισσότερο
- Τζακάρτα
- Σαγκάη
- Νέα Ορλεάνη
Δεν υπάρχουν απλές λύσεις
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Η κατασκευή ενός θαλάσσιου τείχους ή ανάχωμα είναι μια άμεση λύση. Αυτό όμως, σταματά μόνο το νερό που μπαίνει. Αλλά το τείχος θα βυθίζεται, κι αυτό δεν καθιστά την λύση αποτελεσματική μακροπρόθεσμα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς δεν υπάρχει απλή λύση, και η κατάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμη.
Ορισμένες πόλεις έχουν βρει προσωρινές «λύσεις». Το Τόκιο για παράδειγμα κατάφερε να σταματήσει την καθίζηση από περίπου το 1960. Χάρη στους ισχυρότερους κανονισμούς για την άντληση νερού. Αλλά δεν μπορεί να απαλλαγεί από τον συνολικό κίνδυνο. Καθώς τμήματα της πόλης βρίσκονται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας.
Η τολμηρή πρόταση της Ινδονησίας να μετακινήσει την πρωτεύουσα μπορεί να είναι η απόλυτη λύση.
Η αυξημένη αστικοποίηση, ιδίως στις περιοχές δέλτα των ποταμών και η ζήτηση για γλυκό νερό σημαίνει ότι η καθίζηση θα παραμείνει πιεστικό ζήτημα τις επόμενες δεκαετίες.
Η αντιμετώπιση της καθίζησης είναι συμπληρωματική για την αντιμετώπιση της αύξησης της στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από το κλίμα. Και σύμφωνα με τους ειδικούς πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι δύο.
Πηγή: ecozen.gr
